بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم اجمعینفَلیُبَلِّغِ الحَاضِرُ الغَائِبَ وَالوَالِدُ والوَلَدَ اِلی یومِ القِیَامَة»
اعمال روز عید سعید غدیر:1.غسل کردن 2.اطعام؛ امام صادق (علیه السلام) فرمودند: غذا دادن به یک مومن در روز عید غدیر ثواب اطعام یک میلیون پیامبر و صدیق (در رأس آنها خود ائمه معصومین ) و یک میلیون شهید ( در رأس آنها حضرت آقا اباعبدالله و شهدای کربلا) و یک میلیون فرد صالح در حرم خداوند را دارد.[1]
3.روزه گرفتن. 4.صله رحم. 5. عقد اخوت. 6.صدقه دادن. 7.لباس‌نو پوشیدن. 8.مصافحه کردن. 9. تبریک گفتن. 10. هدیه دادن. 11.بسیار صلوات فرستادن.
معاویه وارد مکه شد، گروهی بر معاویه وارد شدند و گفتند: آیا می‌دانی که ابن عباس تفسیر قرآن می‌کند؟معاویه گفت: خب ابن عباس پسر عمه‌ی پیغمبر بوده، او از هاشمیان است! اگر او نکند که تفسیر کند؟!
گفتند: تفسیر می‌کند آیات رو به نفع علی بن ابیطالب! ما از این شاکی هستیم!
معاویه گفت: خودم رسما وارد مجلس می‌شوم و جمعشان را برهم می‌زنم.
معاویه وارد مجلس تفسیر ابن عباس میشود، ابن عباس با چنان کیفیتی تفسیر آیات می‌کرد که معاویه هیچ جای اعتراضی برخود ندید!
بعد از مجلس معاویه رو به ابن عباس کرد و گفت:
معاویه گفت: ابن عباس تو تفسیر آیات می‌کنی یا فضائل علی بن ابیطالب را بازگو می‌کنی؟!
ابن عباس: معاویه به من بگو کجای قرآن است که فضائل علی بن ابیطالب نیست؟ از خودت هم سوال میکنم جواب می‌دهی؟
انَّما اَنتَ مُنذِرُ وَلِکُلِ قَومِ هاد».[2]این آیه برای کیست معاویه؟
معاویه: رسول خدا فرمود منذر این امت منم و هادی وجود علی بن ابیطالب است! ولی ابن عباس حتما باید این آیه را بخوانی؟!
ابن عباس:اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرا».[3]
بگو این آیه برای کیست معاویه؟
معاویه: این هم قصه ی طهارت و عصمت علی بن ابیطالب و اهل بیتش است، درست! ولی حتما باید این را بخوانی؟
ابن عباس:اِنَّما وَلیُّکُمُ اللهُ وَ رَسولُه وَالَّذینَ یُقیمونَ الصَّلوهَ وَ یُوتونَ اَّکوةَ وَ هُم راکِعون».[4] معاویه این آیه برای کیست؟
معاویه: زمانی که علی بن ابیطالب انگشتر در راه خدا داد این آیه بر حق علی نازل شد، قبول دارم! ولی حتما این را باید بخوانی؟
ابن عباس:عَمَّ یَتَساءَلون عَنِ النَّبَاِ العَظیم».[5] معاویه بگو این آیه در حق کیست؟
معاویه: رسول خدا فرمود خبر عظیم علی بن ابیطالب است که هم مردم ازش می‌پیرسند و هم من از علی خواهم پرسید، ولی ابن عباس حتما باید این را بخوانی؟
ابن عباس:وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعا وَ لا تَفَرَّقوا».[6] بگو ببینم این آیه برای کیست؟
معاویه: پیغمبر فرمود حبل الله علی بن ابیطالب است دست به دامن علی بزنید و جای دیگر نروید که گمراه می‌شوید. ولی باید همین را تفسیر کنی؟
ابن عباس:کَفی بِاللهِ شَهیدا بَینی وَ بَینَکُم». این آیه برای چیست معاویه؟
معاویه: این قصه قصه‌ی علم علی بین ابیطالب است که خدا همه ی علم جاری رو در سیره ی او تعریف می‌کند، ولی لازم است حتما این را بخوانی؟
ابن عباس:قُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ».[7] بگو به من که این آیه برای کیست؟
معاویه: این هم ماجرای مباهله با اهل نجران است که خدا در این آیه علی بن ابیطالب را نفس پیغمبر می‌خواند، ولی برای مردم حتما باید همین را بخوانی؟
ابن عباس:ساَلَ سائِلٌ بِعَذابِ واقِع».[8] این آیه برای چیست معاویه؟
معاویه: روز غدیر شخصی نزد رسول خدا آمد و گفت این سخنان از خودت بود یا از خدا؟ پیغمبر فرمود امر رسالت بود، شخص رو به پیغمبر کردو گفت به خدا بگو بر من عذاب وارد کند که تحمل ولایت علی را ندارم و خداوند جلوی همگان دشمن علی را هلاک کرد، ابن عباس قبول دارم! آیا باید همین آیه را بخوانی؟
ابن عباس:یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ»[9]. این آیه دیگر برای چیست معاویه؟
معاویه: این هم ماجرای ابلاغ ولایت علی بن ابیطالب است قبول دارم! ولی این را حتما باید بازگو کنی؟
ابن عباس:حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِیرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّیَةُ وَ النَّطِیحَةُ وَ ما أَکَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَکَّیْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلامِ ذلِکُمْ فِسْقٌ الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَةٍ غَیْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ».[10] معاویه به من بگو این دگر برای کیست؟
معاویه: این آیه هم اکمال دیانت در پرتوی ولایت علی بن ابیطالب است ولی آیه ای دیگر بخوان نه این!
ابن عباس از جا بلند شد و گفت:
معاویه به من بگو کجای قرآن را بخوانم که فضل علی بن ابیطالب نباشد؟! کجا را بخوانم که از علی بیان نشده باشد؟!
معاویه: اصلا ابن عباس بخوان.اِذا زُِلَتِ الارضُ زِالَها».[11]
ابن عباس: معاویه در این مورد هم شرمندتم که حتی این آیه هم فضل علی بن ابیطالب است!
معاویه: علی در این آیه دیگر چه می‌کند ابن عباس؟!
ابن عباس: نشنیدی بعد از رسول خدا یک سال نگذشته بود که زله‌ای بر مدینه آمد که همه‌ی مردم از شدت وحشت از خانه به در شده بودند و علی(ع) در میان‌شان حاضر شد و خواند این آیه را و پایش را بر زمین کوبید و فرمود: زمین! ابوتراب بر تو امر می‌کند آرام باش!
معاویه که از غضب بر خود می‌پیچید گفت:
ابن عباس راحت بگو تا قرآن باشد، علی هم خواهد بود.[12]
از امیر مؤمنان على علیه السلام روایت شده - و آن حدیث مشهورى است - که فرمود:
کُلَّما فِی الْقُرْآنِ فِی الْحَمْدِ، وَکُلَّما فِی الْحَمْدِ فِی الْبَسْمَلَهِ، وَکُلَّما فِی الْبَسْمَلَهِ فِی الْباءِ، وَکُلَّما فِی الْباءِ فِی النُّقْطَهِ وَاَنَا النُّقْطَهُ الَّتِی تَحْتَ الْباءِ».[13]
تمام آنچه در قرآن است در سوره حمد است و آنچه در سوره حمد است در بسم اللَّه الرحمن الرحیم» جمع شده است ، و آنچه در بسم اللَّه الرحمن الرحیم» است در باء آن است و همه اسرار باء در نقطه آن است و من نقطه زیر باء هستم .
تمام ذره ذره عالم ولایت امیرالمومنین (ع) حضور دارد تمام عالم اینگونه است. امام سرّ است. مشکل ازآنجا شروع شد که فکر کردند. امام این است که؛ استاندار تعیین می‌کند گفتند ما هم می‌توانیم، امام فرماندار تعیین می‌کند گفتند ما هم می‌توانیم فرماندار تعیین می‌کنیم. امام دستور جهاد می‌دهد، گفتند ما هم می‌توانیم بدهیم. اما از اسرار بی‌خبر شده‌اند امام سرّ است اگر امام انسان را به سرّ نرساند انسان به آن کمال نهایه‌اش نخواهد رسید. در عید غدیر بنای جدیدی در عالم بنا نهاده شد. در عالم بنا بر این نهاده شد که خداوند متعال بشر را با سرّ تربیت نماید، اما خانه بشر را ویران کردند، و سرّ و اسرار توحید را از بشر گرفتند و در آن را بستند.این مطلب را پیدا کن مطلب بسیار عمیق است.
عالم هستی یک دائره است از یک نقطه شروع شده و به آن نقطه ختم شده لذا امیر المومنین فرمودند:
أَنَا الْأَوَّلُ وَ أَنَا الْآخِرُ وَ أَنَا الْبَاطِنُ وَ أَنَا الظَّاهِرُ وَ أَنَا بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ وَ أَنَا عَیْنُ اللَّهِ . فَتَعَجَّبَ الْأَعْرَابِیُّ مِنْ قَوْلِهِ فَقَالَ ع أَنَا الْأَوَّلُ أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِرَسُولِ اللَّهِ صلوات الله علیه وَ أَنَا الْآخِرُ آخِرُ مَنْ نَظَرَ فِیهِ لَمَّا کَانَ فِی لَحْدِهِ وَ أَنَا الظَّاهِرُ ظَاهِرُ الْإِسْلَامِ وَ أَنَا الْبَاطِنُ بَطِینٌ مِنَ الْعِلْمِ وَ أَنَا بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ فَإِنِّی عَلِیمٌ بِکُلِّ شَیْءٍ أَخْبَرَ اللَّهُ بِهِ نَبِیَّهُ فَأَخْبَرَنِی بِهِ».[14]
یعنی من اول،آخر،باطن وظاهرم.من به تمام چیزها آگاهم.! در این هنگام شخص اعرابی (که مخاطب حضرت بود از این بیان) متعجب شد. حضرت بدون فاصله توضیح داد اول هستم، یعنی اولین کسی که به پیامبر صلوات الله علیه ایمان آورد.آخر هستم یعنی آخرین نفری هستم که به چهره پیامبر (صلی الله علیه و آله) هنگامی که او را در قبر نهادم نگاه کردم.ظاهر هستم، یعنی اسلام(احکام و شرایع دین) را آشکار میکنم. باطن هستم، یعنی درونم از علم پراست.اگر به هرچیزی عالم هستم، یعنی من به هرچیزی که خدا به پیامبرش خبر داد، پس حضرت مرا بدان آگاه کرد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمود: یا علی! در شب معراج سه جا نام تو را در کنار نام خود دیدم و با نگاه به آن آرامش یافتم .
الف . هنگامی که در شب معراج به بیت المقدس رسیدم، در روی صخره آن نوشته بود: لااله الا الله محمد رسول الله ایدته بوزیره و نصرته بوزیره، فقلت لجبرئیل علیه السلام من وزیری؟ فقال علی بن ابی طالب».[15] خدایی جز خدای یگانه نیست، و محمد صلی الله علیه و آله فرستاده اوست . من او را توسط وزیرش تایید کردم و نصرت بخشیدم . به جبرئیل گفتم: وزیر من کیست؟ گفت علی بن ابی طالب .»
ب . در سدرة المنتهی
ج . در عرش رب العالمین .
[1]. محمد باقر مجلسی ، بحارالانوار، ج6، ص303.
[2]. رعد، ( 13)، آیه 7.
[3]. احزاب،(33)، آیه 33.
[4]. مائده،(5)، آیه 55.
[5]. نبأ (78)؛ آیه 1و2.
[6]. آل عمران، (3)، آیه 103.
[7]. آل عمران، (3)، آیه61.
[8]. معارج،(70 )، آیه 1.
[9]. مائده، (5)، آیه 67
[10]. مائده، (5)، آیه 3.
[11]. زله، (99)، آیه 1.
[12]. بحار الانوار ج ۴۴ ص ۱۲۵.
[13]. آیة الله علامه سید احمد مستنبط، کتاب قطره اى از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام، ج 1، ص 177.
[14]. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، بیروت، الوفاء، 1404 ق، ج 39، ص 348.
[15]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 371.
درباره این سایت